Luister je dit verhaal liever? Klik dan hier
Bioscoop op Pean-buiten
Ik sta bij de voordeur van waterlogde Goudule. De deur zwaait open. Eén van de gasten die er verblijven trekt aan mijn arm. Ja, dit gebeurt echt! Hij pakt me bij mijn pols en trekt me het huis in. Hij zegt: “Weet je wel wat hier aan de hand is? Weet je eigenlijk wel wat er allemaal gebeurd hier?”
Ik liep even langs het huis, omdat er iets mis was met het sleutelkastje. Onze gasten kunnen contactloos in- en uitchecken als ze dat willen. En soms heeft dat kastje even aandacht nodig.
Kijk hier naar de bioscoopfilm op Pean-buiten
Boos?
Maar nu word ik dus de woonkamer in getrokken. Ik ben verbaasd. Is deze man boos? Ik weet dan niet waarover.In de Goudule, waar we nu een soort hand-in-hand in staan, is de woonkamer heel groot. We wilden bij de bouw van Pean-buiten alle huizen uniek maken en besloten dat er ook een vakantiehuis met maar één slaapkamer en één badkamer moest zijn. Met een hele grote woonkamer om de rest van de 70m2 in te vullen. Geschikt voor vrienden, families en bedrijven van 14 tot 16 personen die in meerdere lodges slapen, maar overdag graag bij elkaar willen komen. In dit geval is de Goudulde als 2-persoons huis verhuurt aan een echtpaar.
Meer informatie over waterlodge Goudule
Raspende ademhaling
In die grote woonkamer kijkt de man me met wilde ogen aan. “Loop met me mee”, klinkt het. Inmiddels voel ik me wél ongemakkelijk. De voordeur is nu ook dichtgewaaid en het is, op zijn raspende ademhaling na, verrassend stil om ons heen. Maar omdat zijn gerasp mij onzeker maakt, ervaar ik geen stilte.
Het grote raam
Zijn greep om mijn pols verzwakt iets. Maar nog steeds zijn we op weg door de grote woonkamer. Ik speur om me heen of ik iets dat vreemd of ongastvrij is kan ontdekken. Iets wat hem in deze staat heeft gebracht. Mijn ogen schieten door de waterlodge. Keuken, houtkachel, grote tafel, stoelen, de lampen… Mijn ogen blijven rusten op het grote raam. Het gigantische raam. Het bioscoopvenster naar de buitenwerel
Verhouding 2.35 : 1
Bij het ontwerpen van de vakantiehuizen samen met Erik de Boer en Jane Lam waren we het over één ding snel eens: we wilden een geweldig uitzicht hebben. In het geval van Goudule is dat het uitzicht over de weidsheid van de Peanster polder. Het idee ontstond om voor het raam de verhoudingen van een bioscoopscherm te gebruiken. Dat geeft onze gasten het beste uitzicht van en over Friesland
Stil van ontzag voor het uitzicht
Mijn blik óp het bioscoopraam gaat al snel dóór het raam heen. De grootsheid van Friesland. De kilometerslange vergezichten. Het zorgt ervoor dat mijn hartslag daalt. Dan merk ik dat mijn pols ook weer los is. Mijn gast en ik staan nu stil naast elkaar. Zijn vrouw is ook naast ons komen staan. Alle drie stil van ontzag voor het uitzicht.
Opeens is de sfeer ook helemaal anders. “Kijk”, zegt hij. “Daar zijn twee rammelende hazen.” Ik zie ze ook. Hij wijst nog eens. “Een scholekster”. Opeens komen er ook nog twee grutto’s langs gevlogen. Ze strijken vlak bij ons neer tussen de lentebloemen die wuiven in het malse gras…
De vakantie van zijn leven
“Dit gebeurd er hier.”, zegt hij. “Ik ben zo blij met dit huis en dit uitzicht. De natuur… die leeft hier! Ik ben zo enthousiast! Dat wilde ik je laten zien.”
Hoewel de eerste benadering van mij persoonlijk wel wat kalmer had gemogen, begrijp ik nu wat deze man drijft. Passie. En het door ons, om eerlijk te zijn, perfect gemanifesteerde uitzicht, geeft hem de vakantie van zijn leven.
Christophe