Even een inkijkje in mijn, ons huishouden. Misschien herken je het wel. Natasja en ik hebben in onze keuken een schema hangen waarop staat wanneer welke afvalcontainer wordt geleegd. Toch komt het vaak voor dat we vergeten om deze op tijd buiten te zetten. Ook vanmorgen ging dat zo.
Luister je dit verhaal liever? Klik dan hier
Hindernisrace langs de fietsen
Natasja zit achter haar bureau te werken en ziet opeens de rode vuilniswagen de bocht om komen. Ze trapt haar bureaustoel naar achteren en sprint naar de schuur. Het vuur staat in haar ogen. De container zit tjokvol en we willen niet nog twee weken met het afval blijven zitten. Ze grijpt de container bij het handvat en doet een soort hindernisrace langs de fietsen door de schuurdeur.
Ik zie haar dit doen en denk direct bij mezelf: “Dit gaat niet lukken.” De vuilniswagen heeft inmiddels een rijtje containers geleegd en rijdt nu al langs ons huis. Langs Natasja met onze kliko.
Trein gemist
Het gaat een beetje zoals je dat ook tegenkomt bij een trein die je net wel of net niet gaat halen. De conducteur staat in de enige nog geopende deur. Jij sprint naar die deur toe. De conducteur ziet jou, draait de sleutel om en jij moet er getuige van zijn dat de trein langzaam optrekt en je hem dus hebt gemist.
Dat voelt goed
Zo verwacht ik ook dat de vuilniswagenchauffeur minzaam omlaag zal kijken en gewoon zal doorrijden. Maar zo gaat het niet! De vriendelijke kerel ziet Natasja verwilderd naar buiten rennen. Midden op de weg stopt hij zijn vuilniswagen. Hij gebaart naar Natasja dat ze de container naar het oppakmechanisme mag brengen. Wat een lieve man. We krijgen echt een speciale behandeling. En dat voelt heel goed. Ook voor de chauffeur.
Ontbijt?
Deze week mocht Natasja zelf de rol van de lieve chauffeur of treinconducteur spelen. Maar dan die van lieve gastvrouw natuurlijk. Op zondagavond rond 20:00 uur gaat de telefoon. Mensen op doorreis hebben een probleem met hun onderkomen voor die nacht. Of we nog last minute een waterlodge hebben?
Op zich zijn de gasten van overdag inmiddels vertrokken, maar het is ook zondagavond. We zitten net lekker met een boek bij de houtkachel. Eigenlijk hebben we geen zin om te gaan schoonmaken. Aan de andere kant… We kunnen die mensen ook echt helpen! “Ja, kom maar naar ons toe”, zegt Natasja. “Ontbijt? Ja hoor. Dat regelen we ook wel.” Ze houdt in feite de treindeur open en leegt ook nog even de kliko. We gaan met z’n allen aan de schoonmaak. Verwarming aan en de deur van het slot.
Filmpje van het ontbijt kun je hier bekijken.
We helpen jou ook graag hoor! Heb je een speciale wens voor jouw verblijf op Pean-buiten? Schroom niet om contact om te nemen.
Christophe