En toen had Pean het Peansterbos.
In de jaren die volgden op de beplanting van het bos zagen we de boompjes groeien. Er ontstaat allemaal nieuwe flora, die op zijn beurt ook de nodige nieuwe fauna aantrekt. Met andere woorden: onze jonge boompjes werden aan de lopende band geteisterd door kleine beestjes. Dit vroeg dan ook om de nodige verzorging om de groei van het jonge Peansterbos te stimuleren.
Al lopend door het bos om het groen te beschermen zijn we steeds weer onder de indruk van de prachtige plek. De plek inspireert ons, en er borrelen verschillende ideeën op: “zullen we hier niet eens een pipowagen in rijden?”, “Wat mag er eigenlijk allemaal van de gemeente?” vragen we ons af. Vast staat: we willen iets met het bos, en het liefst delen we onze prachtige plek met een ieder die houdt van water, natuur, varen en bos.
Daarnaast spelen ook bij Pean financiën natuurlijk een rol. Omdat we in de toekomst toch zullen moeten herfinancieren lijkt het ons goed om een vergunning aan te vragen voor ‘iets’ in het Peansterbos. Al snel hebben we het over vakantiehuisjes aan het water. Met een vergunning voor deze huisjes kan de waarde van Pean stijgen, en de rente misschien dalen. We besloten een aantal mensen van de gemeente uit te nodigen om ze te vertellen over onze ideeën. En ja hoor: het beeld van vakantiehuisjes in het bos sprak hen ook wel aan!